متخصص اورولوژی (Urologist) پزشکی است که در تشخیص و درمان بیماریهای مربوط به دستگاه ادراری و تناسلی مردان و زنان و همچنین سیستم تولیدمثل مردان تخصص دارد. این تخصص یکی از شاخههای مهم پزشکی است که هم از روشهای جراحی و هم غیرجراحی برای درمان استفاده میکند.
دستگاههای تحت پوشش متخصص اورولوژی
متخصص اورولوژی به مشکلات زیر رسیدگی میکند:
دستگاه ادراری (در مردان و زنان):
کلیهها
حالبها (لولههایی که ادرار را از کلیهها به مثانه منتقل میکنند)
مثانه
مجرای ادرار
سیستم تولیدمثل مردان:
بیضهها
پروستات
کیسههای منی
آلت تناسلی
وظایف متخصص اورولوژی
1. تشخیص بیماریها:
بررسی علائم و استفاده از آزمایشها و روشهای تصویربرداری برای شناسایی مشکلات.
2. درمان بیماریها:
ارائه درمانهای دارویی یا جراحی بسته به نوع بیماری.
3. پیشگیری:
ارائه مشاوره در مورد سبک زندگی سالم برای پیشگیری از بیماریهای ادراری و تناسلی.
4. مدیریت بیماریهای مزمن:
کمک به بیمارانی که مشکلات مزمن دارند، مانند بیاختیاری ادرار یا بزرگ شدن پروستات.
بیماریهای تحت درمان متخصص اورولوژی
الف) بیماریهای دستگاه ادراری:
عفونتهای ادراری (UTI):
عفونتهایی که مثانه، کلیه یا مجرای ادرار را تحت تأثیر قرار میدهند.
سنگ کلیه:
تشکیل سنگ در کلیهها یا حالبها که ممکن است باعث درد شدید شود.
بیاختیاری ادرار:
عدم توانایی در کنترل ادرار.
سرطانهای دستگاه ادراری:
مانند سرطان کلیه، مثانه یا حالب.
تنگی مجرای ادرار:
باریک شدن غیرطبیعی مجرای ادرار که جریان ادرار را مختل میکند.
هیدرونفروز:
تورم کلیه به دلیل انسداد در جریان ادرار.
ب) بیماریهای سیستم تولیدمثل مردان:
بزرگ شدن پروستات (BPH):
مشکلی رایج در مردان مسن که باعث انسداد جریان ادرار میشود.
سرطان پروستات:
یکی از شایعترین سرطانها در مردان.
اختلالات نعوظ (ED):
ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ.
واریکوسل:
گشاد شدن غیرطبیعی وریدهای بیضه که ممکن است بر باروری تأثیر بگذارد.
سرطان بیضه:
سرطان در بافت بیضه.
بیماری پیرونی:
ایجاد بافت فیبروزی در آلت تناسلی که باعث انحنا یا درد در نعوظ میشود.
عفونتهای تناسلی:
مانند اپیدیدیمیت یا اورکیت.
روشهای تشخیص در اورولوژی
متخصص اورولوژی از روشهای مختلفی برای تشخیص بیماریها استفاده میکند:
آزمایشهای خون و ادرار:
برای بررسی عفونتها، مشکلات کلیوی یا سطح PSA (برای سرطان پروستات).
سونوگرافی:
برای مشاهده کلیهها، مثانه و بیضهها.
سیستوسکوپی:
استفاده از یک دوربین کوچک برای بررسی داخل مثانه و مجرای ادرار.
CT اسکن یا MRI:
برای بررسی دقیقتر سنگها، تومورها یا انسدادها.
بیوپسی:
نمونهبرداری از بافت پروستات یا کلیه برای تشخیص سرطان.
تست اورودینامیک:
برای بررسی عملکرد مثانه و مجرای ادرار.
روشهای درمانی در اورولوژی
متخصص اورولوژی از روشهای متنوعی برای درمان استفاده میکند:
درمانهای غیرجراحی:
دارودرمانی:
برای عفونتها، اختلالات نعوظ، یا کاهش التهاب پروستات.
تغییر سبک زندگی:
توصیه به رژیم غذایی مناسب، مصرف آب کافی، و مدیریت استرس.
روشهای جراحی:
سنگشکنی (ESWL):
استفاده از امواج برای شکستن سنگهای کلیه.
جراحی لاپاراسکوپی:
جراحی کمتهاجمی برای درمان مشکلات کلیه یا پروستات.
رزکسیون پروستات (TURP):
جراحی برای برداشتن بخشی از پروستات در بیماران مبتلا به BPH.
سیستکتومی:
برداشتن مثانه در موارد سرطان پیشرفته.
وازکتومی:
یک روش دائمی برای جلوگیری از بارداری.
پیوند کلیه:
در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه.
چه زمانی باید به متخصص اورولوژی مراجعه کرد؟
در صورت مشاهده علائم زیر، باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنید:
درد یا سوزش هنگام ادرار.
خون در ادرار.
تکرر ادرار یا نیاز فوری به دفع ادرار.
درد در ناحیه لگن، بیضهها یا کمر.
مشکلات نعوظ یا کاهش میل جنسی.
تورم یا توده در بیضهها.
ناتوانی در تخلیه کامل مثانه.
آموزش و تخصص متخصص اورولوژی
برای متخصص شدن در اورولوژی، مراحل زیر طی میشود:
پزشکی عمومی:
تکمیل دوره پزشکی عمومی (6-7 سال).
تخصص اورولوژی:
گذراندن دوره تخصصی اورولوژی (4-5 سال).
فوقتخصص (اختیاری):
برخی متخصصان ممکن است در زمینههایی مانند اورولوژی کودکان، سرطانهای اورولوژی، یا ناباروری مردان آموزشهای بیشتری ببینند.
نقش متخصص اورولوژی در پیشگیری از بیماریها
تشویق به مصرف آب کافی.
توصیه به معاینات دورهای برای تشخیص زودهنگام سرطانها (مانند سرطان پروستات).
آموزش در مورد عادات بهداشتی مناسب برای پیشگیری از عفونتهای ادراری.
ارائه مشاوره در مورد سلامت جنسی و باروری.
تفاوت متخصص اورولوژی و نفرولوژی
متخصص اورولوژی: به مشکلات ساختاری و جراحی دستگاه ادراری و تناسلی میپردازد.
متخصص نفرولوژی: بر روی عملکرد کلیهها و بیماریهای مرتبط مانند نارسایی کلیه یا دیالیز تمرکز دارد.